dobie antybiotykoterapii doustnym preparatem cefuroksymu stosowanym z powodu ostrego zapalenia oskrzeli. Dziecko hospitalizowano, rozpoznano ostry nieżyt żołądkowo-jelitowy i stosowano leczenie objawowe.

Po wypisie z szpitala obserwowano normalizację w zakresie konsystencji stolców, ale nadal utrzymywała się w nich krew i śluz. Dziewczynkę ponownie hospitalizowano. Przy przyjęciu stan ogólny dziecka oceniono jako średni. W badaniu przedmiotowym z odchyleń stwierdzono bladość powłok skórnych i zmniejszoną elastyczność skóry. Na podstawie całości obrazu klinicznego wysunięto podejrzenie biegunki związanej z antybiotykoterapią. Badanie kału w kierunku Clostridium difficile potwierdziło obecność toksyny A i B. Do leczenia włączono doustny preparat wankomycyny w dawce 40 mg/kg masy click here ciała na dobę, który stosowano przez 7 dni. W wyniku zastosowanego leczenia uzyskano poprawę konsystencji stolców, nie obserwowano patologicznych domieszek. Dziecko w stanie ogólnym dobrym wypisano selleck products do domu, nie obserwując nawrotu objawów klinicznych. Dziewczynka 4,5-letnia została przyjęta do kliniki z powodu przewlekłej biegunki, nudności i wzdęcia brzucha występujących od trzech miesięcy. Dolegliwości pojawiły się miesiąc po zakończeniu antybiotykoterapii z powodu infekcji dróg oddechowych (doustnym preparatem

cefuroksymu aksetyl – 2 kuracje 7-dniowe). Przy przyjęciu stan ogólny był średni, dziecko gorączkowało do 39°C. W badaniu

fizykalnym z nieprawidłowości stwierdzono wzdęty brzuch. W badaniach laboratoryjnych z odchyleń od normy wykazano hipertransaminazemię (ASPAT 57U/l). Badaniem ultrasonograficznym i radiologicznym wykazano cechy podniedrożności, która nie wymagała interwencji chirurgicznej. Badaniem kolonoskopowym makroskopowo wykazano zapalenie błony śluzowej jelita grubego, selleck compound bez charakterystycznego obrazu dla rzekomobłoniastego zapalenia jelit. Badaniem mikrobiologicznym kału wykazano obecność Clostridium difficile wytwarzającego toksynę A. W leczeniu zastosowano doustnie metronidazol (20 mg/kg masy ciała/dobę) przez 10 dni, a następnie ze względu na brak pełnej poprawy klinicznej wankomycynę doustnie (40 mg/kg masy ciała/dobę) przez 10 dni. Zastosowanym leczeniem uzyskano ustąpienie dolegliwości i nie obserwowano nawrotu biegunki. Chłopiec 6-letni skierowany do kliniki z powodu występującej od ponad 6 tygodni przewlekłej biegunki. Dziecko oddawało około 7–8 stolców na dobę o półpłynnej lub wodnistej konsystencji, okresowo z domieszką śluzu oraz zgłaszało ból podbrzusza. Z wywiadu wynikało, że u chłopca od około 6 miesięcy występowały nawracające infekcje górnych dróg oddechowych, a w ostatnich dwóch miesiącach był dwukrotnie leczony antybiotykiem z powodu ostrego zapalenia ucha środkowego (amoksycylina doustnie 7 dni, cefuroksym doustnie 4 dni). W 4. dobie stosowania preparatu cefalosporyny u dziecka pojawiła się biegunka.